ଆଜି ଜହ୍ନମାମୁଁ କହିଲେ ସମସ୍ତଙ୍କର ମନେ ପଡି଼ଯାଏ ଚକ୍ରପାଣି ଓ ବି. ନାଗିରେଡ୍ଡିଙ୍କ କ୍ଲାସିକ ଭାରତୀୟ ମାସିକ ପତ୍ରିକା । ଏହି ଜହ୍ନମାମୁଁ ପତ୍ରିକାକୁ ଅଶି ନବେ ଦଶକର କିଶୋର ବାଳକ ଭଲ ଭାବରେ ଜାଣିଛନ୍ତି ।
ଭାରତୀୟ କ୍ଲାସିକ କମିକ୍ସ ଜହ୍ନମାମୁଁର ନାମ ପ୍ରଥମେ ଜହ୍ନମାମୁଁ ନୁହେଁ ଅମ୍ବୁଲିମାମା ଥିଲା । ଜୁଲାଇ ୧୯୪୭ରେ ପ୍ରଥମେ ଏହା ତାମିଲ ଓ ତେଲୁଗୁ ଭାଷାରେ ପ୍ରକାଶିତ ହୋଇଥିଲା । ତହୁଁ ଜୁଲାଇ ୧୯୪୯ରେ କନ୍ନଡ଼, ଅଗଷ୍ଟ ୧୯୪୯ରେ ହିନ୍ଦୀ (ଚନ୍ଦାମାମା), ଏପ୍ରିଲ ୧୯୫୨ରେ ମରାଠୀ (ଚନ୍ଦୋବା) ଓ ମଳୟାଳ଼ମ (ଅମ୍ବିଳି ଅମ୍ମାଵଣ),୧୯୫୪ରେ ଗୁଜରାଟୀ, ୧୯୫୫ରେ ଇଂରାଜୀ, ୧୯୫୬ରେ ସିନ୍ଧୀ ଓ ଓଡ଼ିଆ, ଅଗଷ୍ଟ ୧୯୭୨ରେ ବଙ୍ଗାଳୀ (ଚାଦମାମା), ୧୯୭୪ରେ ପଞ୍ଜାବୀ,୧୯୭୬ରେ ଅହମିଆ, ୧୯୭୮ରେ ସିଂହଳୀ, ୧୯୮୪ରେ ସଂସ୍କୃତ ଏଵଂ ୨୦୦୪ରେ ସାନ୍ତାଳୀ ଭାଷାରେ ଏହାର ସଂସ୍କରଣ ପ୍ରକାଶନ ଆରମ୍ଭ ହୋଇଥିଲା।
୨୦୦୪ ବେଳକୁ ଏହା ବାରଗୋଟି ଭାଷାରେ ପ୍ରକାଶିତ ହେଉଥିଲା । ତେବେ ୨୦୦୭ ମସିହାରେ ଚନ୍ଦାମାମାକୁ ମୁମ୍ବାଇରେ ଅବସ୍ଥାପିତ ସଫ୍ଟୱେର ସେବା ପ୍ରଦାନକାରୀ କମ୍ପାନୀ ଜିଓଡେସିକ କିଣି ନେଇଥିଲା । ସେ ସେହି ୬୦ ବର୍ଷ ପୁରୁଣା ପତ୍ରିକାକୁ ଡିଜିଟାଲ ଯୁଗରେ ନେଵା ପାଇଁ ଯୋଜନା କରିଥିଲା । କିନ୍ତୁ ଜିଓଡେସିକ ନିଜେ ଉଲ୍ଲେଖନୀୟ ଋଣ କରି ଦେଵାଳିଆ ଘୋଷିତ ହୋଇ ମୁମ୍ବାଇ ଉଚ୍ଚ ନ୍ୟାୟାଳୟ ଦ୍ୱାରା ଭରଣା ପାଇଁ ଆଦେଶ ପାଇଵା ପରେ ପତ୍ରିକା ପ୍ରକାଶନ ବର୍ତ୍ତମାନ ବନ୍ଦ ହୋଇଗଲା ।
ତେବେ ବହୁତ କମ୍ ଓଡ଼ିଆ ଜାଣିଥିବେ ଯେ, ତେଲୁଗୁଭାଷୀ ବି. ନାଗିରେଡ୍ଡି ଓ ଚକ୍ରପାଣିଙ୍କ ଦ୍ଵାରା ଜହ୍ନମାମୁଁ ନାମରେ ୧୯୪୭ରେ ପତ୍ରିକା ପ୍ରକାଶନର ବହୁତ ପୂର୍ଵରୁ ଏହି ଓଡ଼ିଶାରେ ଏ ନାମରେ ଗୋଟିଏ ଶିଶୁପତ୍ରିକା ପ୍ରକାଶିତ ହେଉଥିଲା । ୧୯୩୨-୩୩ ମସିହାରେ ଏହି ଓଡ଼ିଆ ଶିଶୁପତ୍ରିକାର ପ୍ରଥମ ସଂଖ୍ୟା ପ୍ରକାଶ ପାଇଥିଲା ଏଵଂ ବାଳକୃଷ୍ଣ କର ଏହାର ସମ୍ପାଦକ ଥିଲେ।