ଲେଖା: ଦେଵ ତ୍ରିପାଠୀ
ଆଶ୍ଵିନ ଶୁକ୍ଳପକ୍ଷର ଜ୍ୟୋତ୍ସ୍ନା ମାୟାରେ ବର୍ଷା ଧୂଆ ଓ କାକରଭିଜା ଧୂଳିକଣା ବିରହିତ ପବନ ମଧ୍ୟ ହୋଇ ଉଠେ ମତୁଆଲା, ଆଉ କୁଆଁରୀ ଝିଅଙ୍କ ମନ ହୋଇ ଯାଏ ଉଚ୍ଚାଟ, ସ୍ନାୟୁର ସୌଧ ଯେମିତି ଭାଙ୍ଗି ଭାଙ୍ଗି ଯାଏ, ମନ ଚାହେଁ ଜ୍ୟୋସ୍ନା ପ୍ଲାବିତ, ପୁଲକିତ ରଜନୀ ଉଜାଗର ରହି ବିତାଇବାକୁ । ସେ ଦୁର୍ଲଭ ସୁଯୋଗ ଆସେ କୁଆଁର ପୁନେଇଁ ଦିନ I
ପ୍ରତ୍ୟୁଷରେ ହଳଦୀ ସୁବାସିତ ତୈଳର ପ୍ରଲେପରେ ଦେହ ମାଜି ଶୁଦ୍ଧ-ସ୍ନାତା କୁମାରୀ ଫେରେ ଫୁଲର ଚାଙ୍ଗୁଡି ଧରି । ଘରବାରଣ୍ଡା ଲିପାପୋଛା କରି ଶୁଭକଳସୀଟିଏ ବସାଇ ଦେଇଥାଏ ବୋଉ । ବାପା କିଣି ଆଣିଥିବା ନୂଆ ପୋଷାକ, ପାଉଁଜି ପିନ୍ଧି, ସଜ ଅଳତାର ସରୁଗାରଟିଏ ପାଦରେ ଆଙ୍କି, ମେହେନ୍ଦୀ ଲଗା ପାପୁଲିରେ ଲିଆ ଧରି ସେ ଯାଏ ବୃନ୍ଦାବତୀଙ୍କ ସମ୍ମୁଖକୁ, ଅର୍ଘ୍ୟ ଦିଏ ଅସ୍ତଗାମୀ ଚନ୍ଦ୍ରଦେବତାଙ୍କୁ । ଆଜି ତାର ଉପବାସ । ଚିରକୁମାର କାର୍ତ୍ତିକଙ୍କ ପରି ସୁକୁମାର, ଶୌର୍ଯ୍ୟବାନ ପତିଟିଏ ପାଇବା ମନାସ କରି ସେ ପାଳୁଛି ଆଜି କୁମାର ପୂର୍ଣ୍ଣିମା, କୁମାର କାର୍ତ୍ତିକେୟଙ୍କ ପୂର୍ଣ୍ଣିମା ।
ଲିଆ, ଦହି, ଛେନା, ଶର୍କରା ଓ ତାଳଗଜା-ଫୁଲରିର ମିଶ୍ରଣରେ ଚାନ୍ଦ ଚକଟା ଯାଇ ପୂର୍ଣ୍ଣମୀ ଚାନ୍ଦ ଆକାରରେ ପଥୁରିରେ ରଖାଯାଇଥାଏ । ସେ ଚାନ୍ଦ ଚକଟାକୁ ଝିଅ ଖାଇବ ଚାନ୍ଦପୂଜା ପରେ, ଉପବାସ ଉଝାଳିବ । ଅପରାହ୍ଣ ବିତିଯାଏ କେଶବିନ୍ୟାସ, ଆଖିରେ କଜଳ, କପାଳରେ କୁଙ୍କୁମ, ଚନ୍ଦନଟିପା, ଦେହରେ ଗହଣା ସଜାଇବାରେ ଆଉ ସନ୍ଧ୍ୟାର ପୂଜା ପାଇଁ ମାଳ ଗୁନ୍ଥିବାରେ ।
ଦିଗବଳୟର ମଥାନକୁ ଉଠେ ରୂପାଥାଳି ପରି ପୂର୍ଣ୍ଣମୀର ଜହ୍ନ । ଶଂଖ, ହୁଳହୁଳି ଶବ୍ଦରେ ଉଛୁଳି ପଡେ ଗାଁ ଦାଣ୍ଡ । ଝୁଣା, ଅଗୁରୁ ବାସରେ ମହକି ଉଠେ ଚଉଦିଗ । ଲିଆର ଆଞ୍ଜୁଳାରେ, ଘିଅଦୀପର ବନ୍ଦାଣରେ ଅର୍ଘ୍ୟ ଅର୍ପଣ ହୁଏ ଚନ୍ଦ୍ରଙ୍କୁ, ଏମିତି ମୁକୁଳା ଜହ୍ନପରି ଜୀବନ ହୋଇ ଉଠୁ ପରିପୂର୍ଣ୍ଣ, ଚନ୍ଦ୍ରପରି ଶାନ୍ତ, ସୁକୁମାର ପତିଟିଏ ମିଳୁ ।
ତା’ପରେ କୁଆଁର ପୁନେଇଁ ଜହ୍ନ ଗୋ ଫୁଲ ବଉଳବେଣୀ ଗୀତ ଆଉ ପୁଚିଖେଳର ପର୍ବ । ଏଇ କୁଆଁର ପୁନେଇଁର ସ୍ମୃତି ବଡ ତୀବ୍ର ଓ ଗହନ, ନାରୀର ଜୀବନସାରା ରହେ ଉଜ୍ଜୀବିତ। ହେଲେ ଏବେ ସେ ସମୟ ନାହିଁ, ନାହିଁ କୁଆଁର ପୁନେଇଁ ପାଇଁ ମନ ଭିତରେ ସେ ସମୟର ଉଦ୍ଦୀପନା । କାଳର କରାଳଗର୍ଭରେ କୁଆଁର ପୁନେଇଁର ମହକ ଓ ମହନୀୟତା ଆଜି ହଜି ହଜି ଯାଉଛି । ମାଟ୍ରିମୋନିଆଲ ସାଇଟ ଓ ଲିଭ-ଇନ୍ ରିଲେସନସିପର ସଂସ୍କୃତି ଭିତରେ ଆଜିର କୁଆଁରୀ ଚାନ୍ଦ ପାଖରେ ମାନସିକ କରି ମନର ମଣିଷକୁ ଖୋଜିବାକୁ ଆଉ ଉପଯୁକ୍ତ ମନେକରୁନି ।
Pingback: Manda Pitha (ମଣ୍ଡା ପିଠା) - Authentic Odia Steamed Pitha