ଲେଖା: ଶ୍ରୀକାନ୍ତ ସିଂହ
~ ଦେଓଝର ଜଳପ୍ରପାତ ~
ଅପରୂପା ପ୍ରକୃତି ଆଉ ଅପରୂପ ତା’ର ବର୍ଷା କାଳୀନ ସୌନ୍ଦର୍ଯ୍ୟ l ଭାଦ୍ରବାକାଶର ଭସା ବଉଦ, ପାହାଡ଼ ବକ୍ଷର ଚୀର ହରିତ୍ ବୃକ୍ଷଲତା, ଜଙ୍ଗଲ ଭୂମିର ସବୁଜିମା ଆଉ ମାଟିର ମହକ ଯେ କୌଣସି ମଣିଷ ମନରେ ଶିହରଣ ସୃଷ୍ଟି କରିବା ସ୍ୱାଭାବିକ l
ଭୋଦୁଅଁ ବର୍ଷାଜଳରେ ପୂର୍ଣ୍ଣଗର୍ଭା ବନଝରଣାର କୁଳୁ କୁଳୁ ଶବ୍ଦରେ ସତରେ କି ଅପୂର୍ବ ଶିହରଣ, ଗୋଟେ ଶ୍ରୁତି ମଧୁର ଝଙ୍କାର ଥାଏ ତା’ର କଲ୍ଲୋଳିତ ଶବ୍ଦ ତରଙ୍ଗରେ l ଆଉ ସୌନ୍ଦର୍ଯ୍ୟପିଆସି ମଣିଷ ମନକୁ ଶିହରିତ କରି, ବାନ୍ଧି ରଖି ବିଭୋର କରେ l
ଏହି ପ୍ରସଙ୍ଗରେ ମନେ ପଡ଼ିଯାଏ, “ମନଆକାଶ” ଚଳଚିତ୍ରର ସେଇ ଚୀର ସବୁଜ ସୁମଧୁର ଗୀତ – “ଏ ବନ ଝରଣା, ନାଚି ନାଚି ଯାଅନା” ଉପେନ୍ଦ୍ର କୁମାରଙ୍କ ସଂଗୀତ ନିର୍ଦ୍ଦେଶନାରେ କଣ୍ଠଦାନ କରିଥିଲେ କଣ୍ଠଶିଳ୍ପୀ ମହମ୍ମଦ ସିକନ୍ଦର ଆଲାମ୍ ଓ ଚିତ୍ତ ଜେନା l ଏଠାରେ ଏହି ଗୀତର ଅବତାରଣା କରିବାଟା ଖୁବ୍ ପ୍ରାସଙ୍ଗିକ ହୋଇପଡ଼େ କାରଣ ଝରଣାର ପାଣି, ନାଚି ନାଚି ଆଗକୁ ଯାଇ ଦେଓଝର ଜଳ ପ୍ରପାତ ଦେଇ ତଳକୁ ଖସିପଡ଼େ l
କଟକ ଜିଲ୍ଲାର ସବୁଠାରୁ ଅଧିକ ଘଞ୍ଚଜଙ୍ଗଲ ଥିବା ଅଞ୍ଚଳ ହେଉଛି ଆଠଗଡ଼ ବନଖଣ୍ଡ ଅଧୀନରେ ଥିବା ଏହି ବଡମ୍ବା ନରସିଂହପୁର ଅଞ୍ଚଳର ଜଙ୍ଗଲ l ଚିରହରିତ ବଣଭୂମି ସାଙ୍ଗକୁ ପାହାଡ଼, ପର୍ବତ, ଝରଣା ଓ ଜଳପ୍ରପାତର ଅପୂର୍ବ ସମାହାର ଏଠାରେ ଦେଖିବାକୁ ମିଳେ l
ବହୁ ଦିନରୁ ମନରେ ଇଚ୍ଛା ଥିଲା, ନରସିଂହପୁରର ଦେଓଝର ଜଳପ୍ରପାତ ଦେଖିବାକୁ କାରଣ କଟକ ସହରର ସବୁଠାରୁ ନିକଟରେ ଥିବା କୌଣସି ଜଳପ୍ରପାତ ହେଉଛି ଓଲବର ଏହି ଦେଓଝର ଜଳପ୍ରପାତ l ସେଦିନ ବର୍ଷା ନ ଥାଏ, ଆକାଶ ନିର୍ମଳ ଥିଲା l ଗ୍ରାମ୍ୟ ପରିବେଶ ଦେଇ ଗଲା ବେଳେ ପ୍ରକୃତିର ମନୋରମ ଦୃଶ୍ୟ ଦେଖିବା ସହିତ ଜଳପ୍ରପାତର ଶବ୍ଦ କାନରେ ପଡୁଥାଏ, ଉତ୍କଣ୍ଠା କିନ୍ତୁ ମନରେ ବଢୁଥାଏ l
ବିଚିତ୍ରବର୍ଣ୍ଣା ବନଭୂମି ଓ ବନଝରଣା ଦେଖି ଯେ କେହି ଅଭିଭୂତ ହେବା ସ୍ୱାଭାବିକ l ସେଠାରେ ଅନେକ ସମୟ ବିତାଇବା ପରେ, ପ୍ରକୃତିର ନୈସର୍ଗିକ ରୂପ ଅବଲୋକନ କରି ଫେରି ଆସିଥିଲି l ଦେଓଝର ଝରଣାଦେଖା ଓ ଭ୍ରମଣାନୁଭୂତିଟି ଖୁବ୍ ସୁନ୍ଦର ଆଉ ମନମୁଗ୍ଧକର ଥିଲା ମୋ ପାଇଁ l
