କବିଙ୍କ ଉକ୍ତ ବିଦଗ୍ଧ ଚିନ୍ତାମଣି ମହାକାବ୍ୟରୁ ଉଦ୍ଧୃତ ହୋଇଥିବା କିଛି ପଦାବଳୀ:
ରମ୍ଭା ଉରୁବଶୀ ବାର ଆଣି କି ଲୋକରେ।
ରମ୍ଭା ଉରୁ ବସିବାର ଆଣି କି ଲୋକରେ।
ଖରେ ହଂସ ଗତି ରହେ କାନ୍ତ ଆଲୋକରେ।
ଖରେ ହଂସଗତି ରହେ କାନ୍ତ ଆଲୋକରେ।।
ବିଭାବରେ ହରିବର ସୁମନର ଶରେ।
ବିଭାବରେ ହରିବର ସୁମନରସରେ।
ଭୂରେ ପ୍ରଭୂରେ କି ଯଶ ଦାସର କ୍ଳେଶରେ।
ରସିକିନୀ ହସିବେଟି ଆଶ ବିନାଶରେ।
ଜୀବଧନ କରିବାର ପାଇଁକି ବାଞ୍ଛିତ।
ଜୀବଧନ କରିନେବ କୁଇଚ୍ଛା ଅଛି ତ।।
ବର୍ଣ୍ଣ ସ୍ବର୍ଣ୍ଣ ମୂର୍ତ୍ତି ବୃତ୍ତ ଅଛଇ ଯୁଗତେ।
ବ୍ୟର୍ଥ ଅର୍ଥ ପୃଥ୍ବୀ ଅର୍ଥୀ ହୁଅନ୍ତି ଜଗତେ।
ବିଷ୍ଣୁ ଜିଷ୍ଣୁ ଭର୍ଗ ସର୍ଗ ତୁଚ୍ଛ ବନ୍ଧୁ ଭୋଗେ।
ଭକ୍ତି ମୁକ୍ତି ଅଳ୍ପ କଳ୍ପଲତା କୃପାସଙ୍ଗେ।।
ଅକ୍ଷ ଆକ୍ଷେପରେ ଈଶ ଇତସ୍ତତ ହର।
ଉରୁ ଉଜ୍ଜ୍ୱଳକୁ ରୁଚିରୂପା ଦାନକର।
ଲୁଟି ଲବ୍ଧି ଏକା ଐକ୍ୟ ଭାବନାକୁ ମନ।
ଓଜ ଔଷଧି ଅଙ୍ଗରେ ଅଛି କର ଦାନ।।
କାନ୍ତି ଗୁଣରେ ଗଉରୀ ହେବ କି ଯତନ।
ମଧୁରକୁ ଘେନି ସୀତା ନୋହିବ ସମାନ।
କାମ ବିନୋଦରେ ରତ ହେବ କି ରଞ୍ଜନ।
ଲାଳିତ୍ୟରେ ବାଣୀ ଆଣି କେତେକ ଶୋଭନ।।