ବନ୍ଦେ ଉତ୍କଳ ଜନନୀ 

ସୌରଭିତ ସୃଷ୍ଟି: ଡ. ମାୟାଧର ମାନସିଂହ

ବନ୍ଦେ ଉତ୍କଳ ଜନନୀ 
ଶ୍ୟାମ-ଶିଖରୀ-ଶିରା
ସିନ୍ଧୁ ବିଧୌତା
ପଵନ-ନଦ-ନଦୀ-ତରଙ୍ଗ-ଧୌତା
ଶଵଳିତ ସୁନ୍ଦର ଧରଣୀ
ବନ୍ଦେ ଉତ୍କଳ ଜନନୀ ।୧।

ମନ୍ଦିରମୟୀ ତଵ କପୋଳ ତଳେ,
କେତେ ଶହ ଵର୍ଷ ର କାହାଣୀ ଝଳେ,
ଯେତେ ଇତିହାସ ଗତ ନୟନ ତଳେ,
ନାହିଁଛି ଜଗତେ ତା’ର ସ୍ମରଣୀ,
ବନ୍ଦେ ଉତ୍କଳ ଜନନୀ ।୨।

ତଵ ପୋତ ରାଜି ଦିନେ ନୀଳ ସାଗରେ,
ତଵ ସଭ୍ୟତା ଦୂର ଦେଶ ଭାଗରେ ବୋହି ନେଲା ।
ସେହି ଗୌରବ ରାଗରେ ରଞ୍ଜିତ ଶତ-ଦେଶ,
ଦ୍ଵୀପ କାହାଣୀ,
ବନ୍ଦେ ଉତ୍କଳ ଜନନୀ ।୩।

ତୋର ମନ୍ଦିରେ କେତେ ସାଧକ ଆସି
ମୁକ୍ତି ଖୋଜିଲେ ଜାଳି ଵାସନା ରାଶି,
ଧର୍ମର ଉର୍ମି ତୋ ବେଳାରୁ ଭାସି
ପ୍ଲାଵିତ କରିଛି କେତେ ଭୂମି ଜନନୀ,
ବନ୍ଦେ ଉତ୍କଳ ଜନନୀ ।୪।

ଜାହ୍ନବୀ ଗୋଦାବରୀ ସେଵିଲେ ଦିନେ
ପଦ ତୋର ଉତ୍ତରେ ପୁଣି ଦଖିଣେ,
ଯେ ଦେଶ ଗଲା ତୋ ପୁଅ,
ସେ ଦଶ ଜିଣେ 
ଵିଜୟଵାହିନୀ ତୋର ସରଣୀ
ବନ୍ଦେ ଉତ୍କଳ ଜନନୀ ।୫।

ରାଜା ତୋର ରଞ୍ଜିଲା ଶ୍ୟାମଳ ଭାଲ,
ରଚି ଚାରୁ ମନ୍ଦିର ମୁକୁଟ ଜାଳ,
ଜଗତେ କେତେ କାହିଁଛି ତୁଳନା ତା’ର,
କଳାଵତୀ ଉତ୍କଳ ଧରିଣୀ,
ବନ୍ଦେ ଉତ୍କଳ ଜନନୀ ।୬।

ସେ ଦିନ ସେ ଗଉରବ ନାହିଁ ମା ଆଉ
ଖଡ୍ଗ ଧରେ ନାହିଁ ଓଡ଼ିଆ ଵାହୁ,
ନ ଆସେ ଓଡ଼ିଆ ରାଜା ଵିଜୟେ କାହୁଁ
ମୁଖରିତ କରି ତୋର ସରଣୀ 
ବନ୍ଦେ ଉତ୍କଳ ଜନନୀ ।୭।

ସେକାଳ ଆସିବ ଆଉ ଫେରି କି ଥରେ,
ବୋଇତ ଭାସିବ ପୁଣି ନୀଳ ସାଗରେ,
ଗୋଦାବରୀ-ଜାହ୍ନବୀ ଧୋଇବେ ଜଳେ,
ପୁଣି ଏହି ତାଳ-ନୀଳ-ଵେଳା ଧରଣୀ 
ବନ୍ଦେ ଉତ୍କଳ ଜନନୀ ।୮।

ଉପସ୍ଥାପନା: ଶିଶିର ସାହୁ ମନୋଜ