ଆମ ଗ୍ରାମୀଣ ସଂସ୍କୃତି

ଲେଖା: ଅକ୍ଷୟ ଓଝା

ସେ ସମୟର କଥା । ଘରେ ପୁଅ କିମ୍ବା ଝିଅ ଟିଏ ହେଲେ ଛ’ ଦିନରେ ଷଷ୍ଠୀ ଦେବୀ ପୂଜା ଓ ଏକୋଇଶି ଦିନରେ ସତ୍ୟନାରାୟଣ ପୁଜା କରି ନବାଗତ ସନ୍ତାନର ଜନ୍ମ ମହୋତ୍ସବ ପାଳନ କରାଯାଉ ଥିଲା । ମାମୁଁଘରୁ ଭିନ୍ନ ଭିନ୍ନ ପ୍ରକାର ପୁଜା ଉପକରଣ, ନୂଆ କପଡ଼ା, ଭାର ଥୋର ମିଠାଇ ନୂଆ ଅଳଙ୍କାର ଆସୁଥିଲା । ଅଞ୍ଚଳର ବିଶିଷ୍ଟ ପାଲାଗାୟକମାନଙ୍କୁ ଆଗୁଆ ନିମନ୍ତ୍ରଣ କରିବାକୁ ପଡୁଥିଲା ।

ଘରେ ନୂଆ ଏକ ଉଦ୍ଦିପନା ଖେଳି ଯାଉଥିଲା । ବନ୍ଧୁବାନ୍ଧବ ସମୟରେ ପହଞ୍ଚି ଯାଉଥିଲେ । ସାହି ଭାଇ ସମସ୍ତେ ଉତ୍ସାହିତ ହେଇ ପଡ଼ୁଥିଲେ । ଘରେ ଘରେ ଆନନ୍ଦ । କେଇ ଦିନ ଆଗରୁ ଆର ସାହି ବଡ଼ବୋଉ ଆସି ମୁଢ଼ି ଭାଜି ମୁଆଁ କରୁଥିଲା ତ ପିଠାପଣା ପାଇଁ ବଡ଼ଭାଉଜ ସୁଷମା ବୋଉ ଢିଙ୍କିରେ ଚାଉଳଚୁନା, ବିରିବଟା କେତେ କଣ କାମରେ ସମସ୍ତେ ଲାଗି ପଡନ୍ତି ସାହିଟା ଯାକ । ସତରେ ଯେମିତି ଗାଁରେ କୃଷ୍ଣ ଜନ୍ମ ହେଇଛନ୍ତି ।
    
ଆନନ୍ଦ ମୁଖର ହେଇଯାଏ ଗାଁ ଗୋଟାକ । ଏହି ଥିଲା ଗ୍ରାମ୍ୟ ଜୀବନରେ ଉତ୍ସବ ସେତେବେଳେ । ଗ୍ରାମ୍ୟ ଜୀବନର ଅସଲ ରଙ୍ଗ । ପ୍ରତ୍ୟେକ ଗ୍ରାମ ବାସି ଆସି ନବସନ୍ତାନକୁ ଆଶୀର୍ବାଦ କରୁଥିଲେ ।